[ Pobierz całość w formacie PDF ]
W poszczególnych rozdziałach pracy należy zastosować podział na podrozdziały,
zwane niekiedy - choć niewłaściwie - podtytułami, które w odróżnieniu od rozdziałów
zawierają szczegółowy tok wywodu naukowego, tj. szczegółową argumentację przedstawioną
w pracy.
Podrozdziały można, jeśli zachodzi taka potrzeba, podzielić na punkty. Punkt
podrozdziału obejmuje tylko daną kwestię, dany, stosunkowo niewielki problem. Dobrze jest,
aby oznaczony punktem problem wyjaśnić w całości w tym miejscu. Jeśli jest to nieosiągalne,
można odwołać się do innego fragmentu pracy, stosując w tym celu tzw. przypisy odsyłające.
3.1. Układ pracy
Praca o charakterze naukowym, a taką ma być praca licencjacka czy też magisterska,
powinna posiadać pewien modelowy układ, przyjęty w większości prac publikowanych.
Układ ten w szczególności należy odnieść do szerokiego spektrum nauk humanistycznych, ale
w pewnym zakresie także nauk ekonomicznych.
Naszym zdaniem praca powinna zawierać w sobie następujące elementy składowe:
" stronę tytułową, czasami nazywaną kartą tytułową,
" spis treści,
" wykaz użytych skrótów,
" wstęp, który może nosić także inne określenie, jak: wprowadzenie, uwagi
wprowadzające, a może niekiedy także słowo wstępne,
" część zasadniczą podzieloną na: części, czy też rozdziały oraz podrozdziały, a te z
kolei na punkty,
" zakończenie, które można nazwać zamiennie: podsumowaniem, uwagami końcowymi,
podsumowaniem i wnioskami itp.,
" bibliografię,
" spis tabel, rycin, zdjęć,
" aneksy.
Dodatkowo pracę można wzbogacić o:
" streszczenie,
" tłumaczenie streszczenia w języku obcym, np. angielskim, niemieckim czy też
rosyjskim.
76
3.1.1. Strona tytułowa
Strona tytułowa pracy nieprzeznaczonej do druku powinna zawierać pewne
podstawowe informacje o charakterze obligatoryjnym. Do nich zaliczyć trzeba dość
powszechnie przyjęte dane takie, jak:
" nazwa uczelni, wydziału, kierunku studiów bądz jednostki wydziałowej,
" imię (imiona) i nazwisko autora pracy,
" tytuł pracy wraz z ewentualnym podtytułem (pisany bez cudzysłowów i skrótów),
" rodzaj pracy (praca (dysertacja) licencjacka, inżynierska, magisterska, doktorska),
" informacje o osobie, pod której kierunkiem praca została napisana,
" nazwa seminarium, na którym praca powstała,
" miejscowość (siedziba) uczelni i rok napisania i złożenia pracy (tych danych nie
należy rozdzielać przecinkiem).
Nie ma potrzeby poprzedzania tytułu pracy sformułowaniem typu praca licencjacka ,
praca magisterska czy też praca doktorska . Rodzaj pracy można zawrzeć przed podaniem
personaliów promotora.
Coraz częściej kierownictwa uczelni bądz poszczególnych wydziałów, stawiają
wymóg, aby pod imieniem (imionami) i nazwiskiem autora pracy podawać numer albumu
(numer immatrykulacyjny studenta, figurujący m. in. w jego indeksie).
Aczkolwiek podana wyżej zawartość strony tytułowej nie budzi uwag, to z racji
pewnych doświadczeń podajemy kilka spostrzeżeń natury technicznej. Po pierwsze -
wszystkie dane na tej stronie (za wyjątkiem używanych skrótów) nie kończymy kropką. Zapis
Praca napisana pod kierunkiem prof. dr. hab. Jana Kowalskiego jest zręczniejszy od
sformułowania Praca napisana pod kierownictwem prof. dr. hab. Jana Kowalskiego, choć ten
drugi jest również poprawny. Przestrzec należy przed popełnieniem błędu w zakresie
używania skrótów stopni naukowych promotora. Skrót wyrazu doktor pisze się bez kropki
tylko w pierwszym przypadku, stąd prawidłowo zapis ten powinien zawierać: Praca
napisana pod kierunkiem prof. dr. hab. Jana Kowalskiego lub Praca napisana pod
kierunkiem prof. dra hab. Jana Kowalskiego, a nie Praca napisana pod kierunkiem prof. dr
hab. Jana Kowalskiego, choć prawidłowym, z racji odmiany, jest zapis: Praca napisana pod
kierunkiem dr Ewy Kowalskiej. Tytuł i stopnie naukowe promotora pracy piszemy zawsze z
małej litery. (Nota bene na pieczątkach osoby pełniące określone funkcje na uczelni powinni
przestrzegać tej samej zasady, bowiem Dr nie jest ważniejszy od innej osoby posiadającej
także stopień naukowy dr .)
Czy należy wyróżniać wielkością czy też rodzajem czcionki pewne elementy strony
tytułowej? Można, choć niekoniecznie. Gdy decydujemy się na pewne wyróżnienia, to
powiększoną, np. 16- czy też 18-punktową czcionką bądz wytłuszczeniem (druk półgruby)
można napisać tytuł pracy. Jednak już podtytuł pracy i pozostałe elementy strony tytułowej
nie należy niczym wyróżniać. Wyjątek mogą stanowić personalia autora pracy.
Wszystkie elementy składowe strony tytułowej powinny być wydrukowane w
jednakowej odległości od lewego do prawego marginesu kartki (wyjustowane), za wyjątkiem
informacji o rodzaju pracy i promotorze, które umieszcza się z prawej strony. Pamiętać
jednak przy tym trzeba, że praca będzie klejona bądz bindowana, stąd należy przewidzieć
nieco szerszy lewy margines, aby nie utrudniać jej czytania.
Niektórzy autorzy, a właściwie ich zleceniodawcy od przepisywania tekstu, wybierają
często dla strony tytułowej zbyt dużą czcionkę o wymyślnym kroju pisma. Niejednokrotnie
wybór taki może przynieść cel odwrotny od zamierzonego. Może to sprawić wrażenie
etykiety pozbawionej estetyki.
77
Na kolejnych stronach podajemy dwa przykłady stron tytułowych, które pod
względem merytorycznym stanowić mogą pewien wzorzec do wykorzystania.
Akademia Bydgoska im. K. Wielkiego
Wydział Humanistyczny
Krystyna Grzesiak
RELACJE PACSTWO - KOZCI�A KATOLICKI
NA TERENIE DIECEZJI WAOCAAWSKIEJ
W LATACH 1945-1989
Praca doktorska napisana
w Instytucie Historii
pod kierunkiem
prof. dra hab. Mirosława Krajewskiego
Bydgoszcz 2004
Oto inny przykład:
Uniwersytet Warszawski
Wydział Dziennikarstwa i Nauk Politycznych
Andrzej Mielczarek
78
POLSKA POMOC SPOAECZNA
- DOZWIADCZENIA HISTORYCZNE
I WYZWANIA WSP�ACZESNOZCI
Praca doktorska
napisana w Instytucie Polityki Społecznej
pod kierunkiem
prof. dra hab. Mirosława Krajewskiego
Warszawa 2000
3.1.2. Spis treści
Najlepszym miejscem umiejscowienia spisu treści jest druga strona (raczej kartka)
pracy dyplomowej. Strona ta może być nienumerowana, ale koniecznie liczona. Niektórzy
autorzy przewodników metodycznych dopuszczają umiejscowienie spisu treści na samym
końcu pracy. Rozwiązanie to wydaje się jednak mało racjonalne, głównie ze względu na brak
przejrzystości całej pracy.
Czym jest spis treści? Jest to układ przedstawiający zawartość pracy (tytuły
rozdziałów i podrozdziałów oraz pozostałych części) z podaniem stron, na których znajduje
się początek poszczególnych jej składowych elementów. Stąd jest oczywistym, że można
napisać go ostatecznie dopiero po przepisaniu całej pracy. Spis treści trzeba napisać językiem
jednorodnym, pamiętając o tym, aby tytuły poszczególnych podrozdziałów zaczynały się od
rzeczownika, względnie wszystkie od przyimka. Tytuł rozdziału czy też podrozdziału w
zasadzie nie powinien mieć formy pytania. Wstęp bezwzględnie musi być kompletny, tzn.
powinien zawierać wszystkie elementy pracy. [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl chiara76.opx.pl
W poszczególnych rozdziałach pracy należy zastosować podział na podrozdziały,
zwane niekiedy - choć niewłaściwie - podtytułami, które w odróżnieniu od rozdziałów
zawierają szczegółowy tok wywodu naukowego, tj. szczegółową argumentację przedstawioną
w pracy.
Podrozdziały można, jeśli zachodzi taka potrzeba, podzielić na punkty. Punkt
podrozdziału obejmuje tylko daną kwestię, dany, stosunkowo niewielki problem. Dobrze jest,
aby oznaczony punktem problem wyjaśnić w całości w tym miejscu. Jeśli jest to nieosiągalne,
można odwołać się do innego fragmentu pracy, stosując w tym celu tzw. przypisy odsyłające.
3.1. Układ pracy
Praca o charakterze naukowym, a taką ma być praca licencjacka czy też magisterska,
powinna posiadać pewien modelowy układ, przyjęty w większości prac publikowanych.
Układ ten w szczególności należy odnieść do szerokiego spektrum nauk humanistycznych, ale
w pewnym zakresie także nauk ekonomicznych.
Naszym zdaniem praca powinna zawierać w sobie następujące elementy składowe:
" stronę tytułową, czasami nazywaną kartą tytułową,
" spis treści,
" wykaz użytych skrótów,
" wstęp, który może nosić także inne określenie, jak: wprowadzenie, uwagi
wprowadzające, a może niekiedy także słowo wstępne,
" część zasadniczą podzieloną na: części, czy też rozdziały oraz podrozdziały, a te z
kolei na punkty,
" zakończenie, które można nazwać zamiennie: podsumowaniem, uwagami końcowymi,
podsumowaniem i wnioskami itp.,
" bibliografię,
" spis tabel, rycin, zdjęć,
" aneksy.
Dodatkowo pracę można wzbogacić o:
" streszczenie,
" tłumaczenie streszczenia w języku obcym, np. angielskim, niemieckim czy też
rosyjskim.
76
3.1.1. Strona tytułowa
Strona tytułowa pracy nieprzeznaczonej do druku powinna zawierać pewne
podstawowe informacje o charakterze obligatoryjnym. Do nich zaliczyć trzeba dość
powszechnie przyjęte dane takie, jak:
" nazwa uczelni, wydziału, kierunku studiów bądz jednostki wydziałowej,
" imię (imiona) i nazwisko autora pracy,
" tytuł pracy wraz z ewentualnym podtytułem (pisany bez cudzysłowów i skrótów),
" rodzaj pracy (praca (dysertacja) licencjacka, inżynierska, magisterska, doktorska),
" informacje o osobie, pod której kierunkiem praca została napisana,
" nazwa seminarium, na którym praca powstała,
" miejscowość (siedziba) uczelni i rok napisania i złożenia pracy (tych danych nie
należy rozdzielać przecinkiem).
Nie ma potrzeby poprzedzania tytułu pracy sformułowaniem typu praca licencjacka ,
praca magisterska czy też praca doktorska . Rodzaj pracy można zawrzeć przed podaniem
personaliów promotora.
Coraz częściej kierownictwa uczelni bądz poszczególnych wydziałów, stawiają
wymóg, aby pod imieniem (imionami) i nazwiskiem autora pracy podawać numer albumu
(numer immatrykulacyjny studenta, figurujący m. in. w jego indeksie).
Aczkolwiek podana wyżej zawartość strony tytułowej nie budzi uwag, to z racji
pewnych doświadczeń podajemy kilka spostrzeżeń natury technicznej. Po pierwsze -
wszystkie dane na tej stronie (za wyjątkiem używanych skrótów) nie kończymy kropką. Zapis
Praca napisana pod kierunkiem prof. dr. hab. Jana Kowalskiego jest zręczniejszy od
sformułowania Praca napisana pod kierownictwem prof. dr. hab. Jana Kowalskiego, choć ten
drugi jest również poprawny. Przestrzec należy przed popełnieniem błędu w zakresie
używania skrótów stopni naukowych promotora. Skrót wyrazu doktor pisze się bez kropki
tylko w pierwszym przypadku, stąd prawidłowo zapis ten powinien zawierać: Praca
napisana pod kierunkiem prof. dr. hab. Jana Kowalskiego lub Praca napisana pod
kierunkiem prof. dra hab. Jana Kowalskiego, a nie Praca napisana pod kierunkiem prof. dr
hab. Jana Kowalskiego, choć prawidłowym, z racji odmiany, jest zapis: Praca napisana pod
kierunkiem dr Ewy Kowalskiej. Tytuł i stopnie naukowe promotora pracy piszemy zawsze z
małej litery. (Nota bene na pieczątkach osoby pełniące określone funkcje na uczelni powinni
przestrzegać tej samej zasady, bowiem Dr nie jest ważniejszy od innej osoby posiadającej
także stopień naukowy dr .)
Czy należy wyróżniać wielkością czy też rodzajem czcionki pewne elementy strony
tytułowej? Można, choć niekoniecznie. Gdy decydujemy się na pewne wyróżnienia, to
powiększoną, np. 16- czy też 18-punktową czcionką bądz wytłuszczeniem (druk półgruby)
można napisać tytuł pracy. Jednak już podtytuł pracy i pozostałe elementy strony tytułowej
nie należy niczym wyróżniać. Wyjątek mogą stanowić personalia autora pracy.
Wszystkie elementy składowe strony tytułowej powinny być wydrukowane w
jednakowej odległości od lewego do prawego marginesu kartki (wyjustowane), za wyjątkiem
informacji o rodzaju pracy i promotorze, które umieszcza się z prawej strony. Pamiętać
jednak przy tym trzeba, że praca będzie klejona bądz bindowana, stąd należy przewidzieć
nieco szerszy lewy margines, aby nie utrudniać jej czytania.
Niektórzy autorzy, a właściwie ich zleceniodawcy od przepisywania tekstu, wybierają
często dla strony tytułowej zbyt dużą czcionkę o wymyślnym kroju pisma. Niejednokrotnie
wybór taki może przynieść cel odwrotny od zamierzonego. Może to sprawić wrażenie
etykiety pozbawionej estetyki.
77
Na kolejnych stronach podajemy dwa przykłady stron tytułowych, które pod
względem merytorycznym stanowić mogą pewien wzorzec do wykorzystania.
Akademia Bydgoska im. K. Wielkiego
Wydział Humanistyczny
Krystyna Grzesiak
RELACJE PACSTWO - KOZCI�A KATOLICKI
NA TERENIE DIECEZJI WAOCAAWSKIEJ
W LATACH 1945-1989
Praca doktorska napisana
w Instytucie Historii
pod kierunkiem
prof. dra hab. Mirosława Krajewskiego
Bydgoszcz 2004
Oto inny przykład:
Uniwersytet Warszawski
Wydział Dziennikarstwa i Nauk Politycznych
Andrzej Mielczarek
78
POLSKA POMOC SPOAECZNA
- DOZWIADCZENIA HISTORYCZNE
I WYZWANIA WSP�ACZESNOZCI
Praca doktorska
napisana w Instytucie Polityki Społecznej
pod kierunkiem
prof. dra hab. Mirosława Krajewskiego
Warszawa 2000
3.1.2. Spis treści
Najlepszym miejscem umiejscowienia spisu treści jest druga strona (raczej kartka)
pracy dyplomowej. Strona ta może być nienumerowana, ale koniecznie liczona. Niektórzy
autorzy przewodników metodycznych dopuszczają umiejscowienie spisu treści na samym
końcu pracy. Rozwiązanie to wydaje się jednak mało racjonalne, głównie ze względu na brak
przejrzystości całej pracy.
Czym jest spis treści? Jest to układ przedstawiający zawartość pracy (tytuły
rozdziałów i podrozdziałów oraz pozostałych części) z podaniem stron, na których znajduje
się początek poszczególnych jej składowych elementów. Stąd jest oczywistym, że można
napisać go ostatecznie dopiero po przepisaniu całej pracy. Spis treści trzeba napisać językiem
jednorodnym, pamiętając o tym, aby tytuły poszczególnych podrozdziałów zaczynały się od
rzeczownika, względnie wszystkie od przyimka. Tytuł rozdziału czy też podrozdziału w
zasadzie nie powinien mieć formy pytania. Wstęp bezwzględnie musi być kompletny, tzn.
powinien zawierać wszystkie elementy pracy. [ Pobierz całość w formacie PDF ]
