[ Pobierz całość w formacie PDF ]
bando tuj orienti¸is en çiu trompado ekskuis la mal-
dikan kruron, poste levetis la manon, rave ekmienis,
faris kelkajn dancpaÿojn kaj kelkfoje gracie turni¸is kaj
dancatingite sian lokon, denove ekskuis la maldikan
krureton, mallevis la manon kaj senmove haltis.
AÛ, diris la Lordo, tio estas tre bela.
Tuj poste Lotrando alpaÿis al Trançemulo, alivestita je
turko, ÿajnigis kvazaû li premus sur li sekretan butonon,
palpebrumis je li kaj ekkriis: Turko! , kaj jen! en la turko
unue io ekbruetis kvazaû en maÿino, poste ¸i kelkfoje
tremigis la turkon. La turko krucmetis la manojn sur la
brusto, trifoje riverencis kaj prononcis çiam klare la tur-
kan saluton: Salam Alejkum.
AÛ, ekmiris la Lordo, ankaû tio estas tre bela.
Poste Lotrando funkciigis la Sangan Juron, kiu estis
prezentanta çinon. Ankaû en la çino io ekbruetis kaj
skuigis lin, poste li levis la manojn kun altenlevitaj mon-
trofingroj, trifoje riverencis kaj trifoje salutis: Çi çu ha,
çiri miri ho.
AÛ, esprimi¸is la Lordo. Bela çino.
109
NAÛ FABELOJ
eLIBRO
Tiel do prezentis Lotrando al la Lordo sian tutan te-
atron: Gor¸otrançulon kun liuto, kiu pinçis kanteton,
poste kavaliro Arkifripono ekgenuis, îuris kaj aklamis
trifoje Hura , la îonglisto Granda Fripono faris kaprio-
lon, la urso Dinamito murmuris kaj mallerte turni¸is çir-
kaûe, la tamburisto xtelulo dume tamburis kaj la gurdis-
to Longstang turnis krankon de gurdo.
AÛ, diris la Lordo. Belaj moveblaj pupoj. Kion vi
postulas por ili, majstro Figurini?
Via Ekscelenco, respondis Lotrando, mi donos ilin
malkare al vi, pro vi. Bonvolu mem fiksi la prezon.
Mi donos cent mil, decidi¸is la Lordo. Mia kasisto
morgaû elpagos ilin al vi. Mi lokos la pupojn en mia dor-
moçambro.
Jen io por Lotrando vidanta kiel la Lordo mem en-
kapti¸as. Kia bela okazo por lia rolo, murdi la Lordon,
kiam çiuj dormos, kaj akiri grandegan predon!
Ekscelenco, li riverencis malice, mi estas feliçega,
ke miaj pupoj havos la grandan honoron restadi en via
nobla proksimeco.
Lordo Haveloko tre kontentigita volis jam levi¸i de la
se¸o, sed tiam lia vido malkovris mian praavon sta-
rantan en angulo en siaj striitaj ÿtrumpoj, kun malpuri-
gita viza¸o kaj surdorse kun pendigita tabuleto. AÛ,
ekmiris la Lordo, kaj kion scias çi tiu pupo, majstro Fi-
gurini?
110
NAÛ FABELOJ
eLIBRO
Nia Lotrando tute forgesis nian praavon, kaj nun ne
povis rapide elpensi por li iun rolon. Tute li konfuzi¸is
kaj komencis balbuti: ¯i estas, ¸i estas mi petas
ee ¸i estas Neniu. Nome ee çi tiu pupo ankoraû ne-
nion scias, ¸i ne estas ee ankoraû preta.
Sed mia dika praavo ne estis novnaskito kaj opiniis, ke
nun li mem ege lecionos la rabistojn. Lotrando ankoraû
ne finbalbutis, kaj la praavo komencis ludi rolon, kiun
antaû tempeto la rabistoj mem instruis lin. Li komencis
antaû çiuj subite piedpinte ÿovi¸i kiel ÿtelisto
Lotrando muti¸is, la Lordo mire alokulis la trian mo-
noklon, ekkriis Ah, kaj kun li ekkriis AÛ lia tuta
akompanantaro.
Kaj la praavo ÿteliste ÿovi¸is unue al xtelulo, trapalpis
lian vestaîon kaj elpoÿigadis çiujn liajn dirkojn, borilojn,
çizilojn, kaj boriletojn kaj çiun ÿtelistan ilaron kaj aldo-
ne al tio kantis la unuan strofon de la rabista himno:
Kamaradoj, karaj anoj,
uloj rabaj kaj bandanoj,
pretaj riski, trompa ar ,
etÿtelistoj, friponar ,
al ni bone, al ni hej,
hoj,
kiu volas, al ni voj .
AÛ, diris Lordo Haveloko kaj kun li la tuta akompa-
111
NAÛ FABELOJ
eLIBRO
nantaro. La unua adjutanta lorda detektivo xerlok Hol-
mes pintigis la orelojn: li komencis senti, ke temas pri io.
Kaj nun la praavo komencis kanti la duan strofon de
la rabista himno:
Çenoj el oro, hej, hej,
ring , juvelo kaj ankaû gemo.
Atenton, Fripono, hej,
se kaptos cin oni, cia fino,
kaj celis al la Granda Arkifripono kaj dum la kantado
elpoÿigadis la de li ÿtelitajn juvelojn, orajn objektojn,
braceletojn, horlo¸ojn kaj ringojn. Tio estis preskaû tuta
oraîista butiko.
AÛ, ekkriis Lordo Haveloko kun kun li la tuta akom-
panantaro. La dua adjutanta detektivo de la Lordo, Stu-
art Webbs, pintigis la orelojn: li komencis antaûvidi, ke
temas pri io.
Kaj la praavo kantis:
Pafpreta pistolo, hej,
akra il kun kling-randa bril .
Nur, ci ulo, viglu, hej,
ve al ci, se ci en kaptil !
kaj estis eltiranta de sub la vestaîo de Gor¸otrançulo
murdilojn, trançilojn kaj pistolojn kaj ponardojn.
AÛ, ekkriis Lordo Haveloko kun ku li la tuta akom-
112
NAÛ FABELOJ
eLIBRO
panantaro. La tria adjutanta detektivo de la Lordo, Joe
Deebs, pintigis la orelojn: li komencis senti, ke temas pri
io.
Mia dika praavo kantante tiel çiujn strofojn de la kan-
to traserçis unu rabiston post la alia kaj forprenadis de
ili ilian ÿtelistan ilaron kaj ÿtelitajn objektojn kaj murd-
armilojn kaj çion çi li estis metanta teren. Lordo Have-
loko çiam ekkriis AÛ kaj kun li tuta lia akompananta-
ro kaj sinsekve pintigis la orelojn ankaû la adjutnataj lor-
daj detektivoj Higgs, Lutz, Leblanc kaj Pitt.
Lotrandon la praavo lasis por la fino. Li elpoÿigis de li
sian burson kun mono, tabakujon, el kiu tuj abunde li
pinçprenis, ankaû sian multokoloran poÿtukon, en kiun
li ektrumpetis tiel brue kiel je çaskorno, kaj je tio kantis:
Nur flugu sango, hej,
nur piku, batu kaj pafu!
Lotrando, atentu,
kaj cian vivon ÿatu!
Ha, Lotrando, ekkriis la lorda adjutanto detektivo
Klifron, kiu nun ekhavis certecon, ke temas pri la tima-
ta Lotrando kaj liaj komplicoj. Lotrando! ekkriis çiuj
adjutantaj detektivoj de la Lordo kaj eltiris ÿnurojn, ka-
tenojn kaj feraîojn.
Lotrando! ekkriis Lordo Haveloko kaj surokuligis la
kvaran monoklon. Lotrando! ekkriis la sekur-gardista-
113
NAÛ FABELOJ
eLIBRO
ro de la Lordo, gardistaro kaj gardistoj kaj sbiroj kaj ak-
celis je la estro kaj lia bando fusilojn.
Ja, miaj karuloj, vi devas veni al mi por lerni, se vi vo-
las prenadi la fremdan kaj la sian reteni, diris la praa-
vo al la rabistoj.
Lotrandon kaj la rabistojn oni katenis kaj forkondu-
kis ankaû kun Kokoteta kaj transdonis al tribunalo.
Mia dika praavo sin ÿuis kaj lavis kaj Lordo Haveloko
dankis al li, ke li savis lin de la terura dan¸ero. Li dona-
cis al li krom aliaj objektoj ankaû belegan tabakujon,
plenigitan de bonodora flartabako, el kiu poste la praavo
igis gustumi al çiuj muelejaj çarpentistoj ka çeval-ko-
mercistoj kaj komercistoj kun trifolia semo el la tuta re-
giono.
La praavo venigis Nukseton, kiu dume en la angulo
bone satigis sin per restaîoj de la rabista festeno tiel, ke
¸i apenaû povis movi¸i. La praavino bonvenigis ilin hej-
me tre malmilde, çar ili iras tiel malfrue el la gastejo, sed
kiam la praavo rakontis, kio entute okazis, ÿi ek¸ojis, ke
¸i tiel bone fini¸is.
114
NAÛ FABELOJ
eLIBRO
Fabelo niksa
e, infanoj, vi opinias, ke niksoj ne ekzistas, mi diras
Sdo al vi, ke ili ekzistas, kaj kiaj! Tiel ekzemple ¸uste
çe ni, kie ni naski¸is, lo¸is unu en rivero Úpa sub la flu-
baro, kaj unu estis en Havlovice apud la ligna ponto, kaj
unu restadis en la rivereto Radeâ, li estis germano ger-
mana, eç ne unu çeÛan vorton li sciis; foje li venis al mia
paçjo, por eltirigi sian denton, kaj rekompence alportis [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl chiara76.opx.pl
bando tuj orienti¸is en çiu trompado ekskuis la mal-
dikan kruron, poste levetis la manon, rave ekmienis,
faris kelkajn dancpaÿojn kaj kelkfoje gracie turni¸is kaj
dancatingite sian lokon, denove ekskuis la maldikan
krureton, mallevis la manon kaj senmove haltis.
AÛ, diris la Lordo, tio estas tre bela.
Tuj poste Lotrando alpaÿis al Trançemulo, alivestita je
turko, ÿajnigis kvazaû li premus sur li sekretan butonon,
palpebrumis je li kaj ekkriis: Turko! , kaj jen! en la turko
unue io ekbruetis kvazaû en maÿino, poste ¸i kelkfoje
tremigis la turkon. La turko krucmetis la manojn sur la
brusto, trifoje riverencis kaj prononcis çiam klare la tur-
kan saluton: Salam Alejkum.
AÛ, ekmiris la Lordo, ankaû tio estas tre bela.
Poste Lotrando funkciigis la Sangan Juron, kiu estis
prezentanta çinon. Ankaû en la çino io ekbruetis kaj
skuigis lin, poste li levis la manojn kun altenlevitaj mon-
trofingroj, trifoje riverencis kaj trifoje salutis: Çi çu ha,
çiri miri ho.
AÛ, esprimi¸is la Lordo. Bela çino.
109
NAÛ FABELOJ
eLIBRO
Tiel do prezentis Lotrando al la Lordo sian tutan te-
atron: Gor¸otrançulon kun liuto, kiu pinçis kanteton,
poste kavaliro Arkifripono ekgenuis, îuris kaj aklamis
trifoje Hura , la îonglisto Granda Fripono faris kaprio-
lon, la urso Dinamito murmuris kaj mallerte turni¸is çir-
kaûe, la tamburisto xtelulo dume tamburis kaj la gurdis-
to Longstang turnis krankon de gurdo.
AÛ, diris la Lordo. Belaj moveblaj pupoj. Kion vi
postulas por ili, majstro Figurini?
Via Ekscelenco, respondis Lotrando, mi donos ilin
malkare al vi, pro vi. Bonvolu mem fiksi la prezon.
Mi donos cent mil, decidi¸is la Lordo. Mia kasisto
morgaû elpagos ilin al vi. Mi lokos la pupojn en mia dor-
moçambro.
Jen io por Lotrando vidanta kiel la Lordo mem en-
kapti¸as. Kia bela okazo por lia rolo, murdi la Lordon,
kiam çiuj dormos, kaj akiri grandegan predon!
Ekscelenco, li riverencis malice, mi estas feliçega,
ke miaj pupoj havos la grandan honoron restadi en via
nobla proksimeco.
Lordo Haveloko tre kontentigita volis jam levi¸i de la
se¸o, sed tiam lia vido malkovris mian praavon sta-
rantan en angulo en siaj striitaj ÿtrumpoj, kun malpuri-
gita viza¸o kaj surdorse kun pendigita tabuleto. AÛ,
ekmiris la Lordo, kaj kion scias çi tiu pupo, majstro Fi-
gurini?
110
NAÛ FABELOJ
eLIBRO
Nia Lotrando tute forgesis nian praavon, kaj nun ne
povis rapide elpensi por li iun rolon. Tute li konfuzi¸is
kaj komencis balbuti: ¯i estas, ¸i estas mi petas
ee ¸i estas Neniu. Nome ee çi tiu pupo ankoraû ne-
nion scias, ¸i ne estas ee ankoraû preta.
Sed mia dika praavo ne estis novnaskito kaj opiniis, ke
nun li mem ege lecionos la rabistojn. Lotrando ankoraû
ne finbalbutis, kaj la praavo komencis ludi rolon, kiun
antaû tempeto la rabistoj mem instruis lin. Li komencis
antaû çiuj subite piedpinte ÿovi¸i kiel ÿtelisto
Lotrando muti¸is, la Lordo mire alokulis la trian mo-
noklon, ekkriis Ah, kaj kun li ekkriis AÛ lia tuta
akompanantaro.
Kaj la praavo ÿteliste ÿovi¸is unue al xtelulo, trapalpis
lian vestaîon kaj elpoÿigadis çiujn liajn dirkojn, borilojn,
çizilojn, kaj boriletojn kaj çiun ÿtelistan ilaron kaj aldo-
ne al tio kantis la unuan strofon de la rabista himno:
Kamaradoj, karaj anoj,
uloj rabaj kaj bandanoj,
pretaj riski, trompa ar ,
etÿtelistoj, friponar ,
al ni bone, al ni hej,
hoj,
kiu volas, al ni voj .
AÛ, diris Lordo Haveloko kaj kun li la tuta akompa-
111
NAÛ FABELOJ
eLIBRO
nantaro. La unua adjutanta lorda detektivo xerlok Hol-
mes pintigis la orelojn: li komencis senti, ke temas pri io.
Kaj nun la praavo komencis kanti la duan strofon de
la rabista himno:
Çenoj el oro, hej, hej,
ring , juvelo kaj ankaû gemo.
Atenton, Fripono, hej,
se kaptos cin oni, cia fino,
kaj celis al la Granda Arkifripono kaj dum la kantado
elpoÿigadis la de li ÿtelitajn juvelojn, orajn objektojn,
braceletojn, horlo¸ojn kaj ringojn. Tio estis preskaû tuta
oraîista butiko.
AÛ, ekkriis Lordo Haveloko kun kun li la tuta akom-
panantaro. La dua adjutanta detektivo de la Lordo, Stu-
art Webbs, pintigis la orelojn: li komencis antaûvidi, ke
temas pri io.
Kaj la praavo kantis:
Pafpreta pistolo, hej,
akra il kun kling-randa bril .
Nur, ci ulo, viglu, hej,
ve al ci, se ci en kaptil !
kaj estis eltiranta de sub la vestaîo de Gor¸otrançulo
murdilojn, trançilojn kaj pistolojn kaj ponardojn.
AÛ, ekkriis Lordo Haveloko kun ku li la tuta akom-
112
NAÛ FABELOJ
eLIBRO
panantaro. La tria adjutanta detektivo de la Lordo, Joe
Deebs, pintigis la orelojn: li komencis senti, ke temas pri
io.
Mia dika praavo kantante tiel çiujn strofojn de la kan-
to traserçis unu rabiston post la alia kaj forprenadis de
ili ilian ÿtelistan ilaron kaj ÿtelitajn objektojn kaj murd-
armilojn kaj çion çi li estis metanta teren. Lordo Have-
loko çiam ekkriis AÛ kaj kun li tuta lia akompananta-
ro kaj sinsekve pintigis la orelojn ankaû la adjutnataj lor-
daj detektivoj Higgs, Lutz, Leblanc kaj Pitt.
Lotrandon la praavo lasis por la fino. Li elpoÿigis de li
sian burson kun mono, tabakujon, el kiu tuj abunde li
pinçprenis, ankaû sian multokoloran poÿtukon, en kiun
li ektrumpetis tiel brue kiel je çaskorno, kaj je tio kantis:
Nur flugu sango, hej,
nur piku, batu kaj pafu!
Lotrando, atentu,
kaj cian vivon ÿatu!
Ha, Lotrando, ekkriis la lorda adjutanto detektivo
Klifron, kiu nun ekhavis certecon, ke temas pri la tima-
ta Lotrando kaj liaj komplicoj. Lotrando! ekkriis çiuj
adjutantaj detektivoj de la Lordo kaj eltiris ÿnurojn, ka-
tenojn kaj feraîojn.
Lotrando! ekkriis Lordo Haveloko kaj surokuligis la
kvaran monoklon. Lotrando! ekkriis la sekur-gardista-
113
NAÛ FABELOJ
eLIBRO
ro de la Lordo, gardistaro kaj gardistoj kaj sbiroj kaj ak-
celis je la estro kaj lia bando fusilojn.
Ja, miaj karuloj, vi devas veni al mi por lerni, se vi vo-
las prenadi la fremdan kaj la sian reteni, diris la praa-
vo al la rabistoj.
Lotrandon kaj la rabistojn oni katenis kaj forkondu-
kis ankaû kun Kokoteta kaj transdonis al tribunalo.
Mia dika praavo sin ÿuis kaj lavis kaj Lordo Haveloko
dankis al li, ke li savis lin de la terura dan¸ero. Li dona-
cis al li krom aliaj objektoj ankaû belegan tabakujon,
plenigitan de bonodora flartabako, el kiu poste la praavo
igis gustumi al çiuj muelejaj çarpentistoj ka çeval-ko-
mercistoj kaj komercistoj kun trifolia semo el la tuta re-
giono.
La praavo venigis Nukseton, kiu dume en la angulo
bone satigis sin per restaîoj de la rabista festeno tiel, ke
¸i apenaû povis movi¸i. La praavino bonvenigis ilin hej-
me tre malmilde, çar ili iras tiel malfrue el la gastejo, sed
kiam la praavo rakontis, kio entute okazis, ÿi ek¸ojis, ke
¸i tiel bone fini¸is.
114
NAÛ FABELOJ
eLIBRO
Fabelo niksa
e, infanoj, vi opinias, ke niksoj ne ekzistas, mi diras
Sdo al vi, ke ili ekzistas, kaj kiaj! Tiel ekzemple ¸uste
çe ni, kie ni naski¸is, lo¸is unu en rivero Úpa sub la flu-
baro, kaj unu estis en Havlovice apud la ligna ponto, kaj
unu restadis en la rivereto Radeâ, li estis germano ger-
mana, eç ne unu çeÛan vorton li sciis; foje li venis al mia
paçjo, por eltirigi sian denton, kaj rekompence alportis [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]