[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zdziercy, cudzołożnicy, choćby jak ten celnik. Poszczę dwa razy w tygodniu i daję dziesięcinę
ze wszystkiego, co posiadam. A celnik stał z daleka, nie śmiąc oczu wznieść ku niebu, lecz bił
się w piersi, mówiąc: Boże, bądz miłościw mnie, grzesznemu. I taki jest Boży wyrok:
Zaprawdę powiadam wam, to celnik wyszedł ze świątyni usprawiedliwiony, nie faryzeusz .
A potem podaje powód, powód sprawiedliwy: Bo kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto
się poniża, będzie wywyższony . A zatem może się zdarzyć, że ktoś, kto unika prawdziwego
zła i rozważa to, co w nim jest naprawdę dobre, i dzięki składa Ojcu świateł, od którego
pochodzi wszelki dar doskonały, może zostać odrzucony z powodu grzechu pychy, jeżeli
w swej pysze (nawet jeśli tylko w myślach) uwłacza innym grzesznikom, a zwłaszcza jeśli
w modlitwie wylicza grzechy ludziom, których arogancko oskarża, gdy powinien z nadzieją
litować się nad nimi.
Zwięty Augustyn 14
I jeszcze, gdy uczniowie Jego sprzeczali się między sobą, który z nich jest największy,
On postawił przed nimi małe dziecko, mówiąc: Jeśli nie staniecie się jak dzieci, nie
wejdziecie do królestwa niebieskiego . Czyż przez to nie zalecał pokory, czyż nie przedstawił
jej jako następstwa wielkości? Albo gdy dwaj synowie Zebedeusza zapragnęli miejsc przy
Nim w Jego królestwie, czyż nie odpowiedział, że powinni raczej myśleć o udziale w kielichu
Jego męki, w której uniżył się aż do śmierci, i to śmierci krzyżowej - nie powinni wysuwać
przepełnionych pychą żądań, by wywyższył ich ponad innych. Pokazał w tych słowach, że
wywyższy tego, kto najpierw podąży za Nim, nauczycielem pokory.
A kiedy przed męką umył nogi uczniom, otwarcie ich pouczył, by umywali sobie
nawzajem nogi, jak On, Pan i Nauczyciel uczynił im. Jakże wspaniale wskazał na pokorę. I by
szczególnie podkreślić jej ważność, ten właśnie wybrał czas, patrzyli na Niego niedługo przed
Jego śmiercią, w wielkiej tęsknocie. Z pewnością to wspomnienie zachowali jako ważne
wspomnienie - to, co ich Pan, którego mieli nasladować, przekazał im w ostatnich słowach. A
On wybrał ten czas, choć mógł to uczynić wcześniej, gdy z nimi przebywał. Gdyby uczynił
wcześniej to samo, tę samą przekazałby naukę, lecz oni przyjęliby ją z pewnością inaczej.
33. Podczas gdy wszyscy chrześcijanie powinni odznaczać się pokorą, jako że nazwę
chrześcijan wzięli od Chrystusa - a nie da się uważnie odczytać Jego ewangelii i nie uznać Go
za nauczyciela pokory - to szczególnie przystoi odznaczać się naśladowaniem Go w cnocie
pokory tym, którzy przewyższają pozostałych posiadaniem większych dóbr. Powinni bardziej
zważać na to, co już powiedziałem: o ile jesteś większy, o tyle uniżaj się we wszystkim,
a znajdziesz łaskę u Pana . Zatem, jako że dozgonna czystość, a dziewictwo szczególnie, są
dla świętych Pana wielkimi dobrami, ludzie, którzy je podejmują, muszą szczególnie uważać,
by nie zepsuła ich pycha.
34. Apostoł Paweł krytykuje złe niezamężne kobiety, ciekawskie i rozgadane, mówiąc,
że ta wada wynika z bezczynności. Zarazem - mówi - uczą się bezczynności krążąc po
domach. I nie tylko są bezczynne, lecz i rozgadane, wścibskie, rozprawiające o rzeczach
niepotrzebnych. Powiedział o nich wyżej: Młodszych zaś wdów nie dopuszczaj do służby
Kościołowi! Odkąd bowiem znęciła je rozkosz przeciwna Chrystusowi, chcą wychodzić za
mąż. Obciąża je wyrok potępienia, ponieważ złamały pierwsze zobowiązanie. - to znaczy, że
nie wytrwały w tym, co ślubowały. Nie napisał, że wychodzą za mąż, lecz że chcą
wychodzić za mąż - a wiele z nich powstrzymuje się przed małżeństwem nie ze względu na
chlubne dobro, lecz w obawie przed ludzkimi językami. To samo już wypływa z pychy, gdyż
bardziej boją się, że nie spodobają się ludziom niż Bogu. Te więc, które chciałyby wyjść za
mąż, lecz nie wychodzą dlatego, że bezkarnie tego uczynić nie mogą - te zrobiłyby lepiej,
gdyby pojęły mężów, zamiast płonąć - to znaczy pustoszyć swe sumienia ukrytym ogniem
pożądania. Te, które żałują, że ślubowały, zirytowane własnymi przysięgami, jeśli się nie
poprawią i nie nawrócą swych serc, by bojazń Boża pokonała w nich pożądliwość, zaliczać
należy do umarłych - czy żyją w rozpuście - a pisze Apostoł: ta, która żyje rozpustnie, za
życia umarła - czy w pracach i wśród postów, bezużytecznych bez poprawy serca,
wykonywanych raczej na pokaz niż ku nawróceniu.
Ja ze swej strony nie zalecam wielkiej pokory tym, których sumienia do krwi poraniła
pycha wiodąca ich ku potępieniu, i nie tym, co się upijają, co pełni są zazdrości czy pogrążeni
w jakiejkolwiek innej chorobie prowadzącej do zguby, choć jednocześnie wiążą ich śluby
wstrzemięzliwości cielesnej. Ich przewrotne postępowanie sprzeciwia się imieniu, które
noszą. Nie im polecam Bożą pokorę - chyba że zdarzy się, że ci, którym nie wystarcza, że
oddalono od nich karę za ich złe czyny, będą na tyle bezczelni, by się popisywać. Nie mówię
też do tych, które stroją się bardziej niż wymagałyby tego ich tak wspaniałe śluby: czy to
ubierając suknie bardziej eleganckie niż nakazuje konieczność, czy to okrywające głowę tak, [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl chiara76.opx.pl
zdziercy, cudzołożnicy, choćby jak ten celnik. Poszczę dwa razy w tygodniu i daję dziesięcinę
ze wszystkiego, co posiadam. A celnik stał z daleka, nie śmiąc oczu wznieść ku niebu, lecz bił
się w piersi, mówiąc: Boże, bądz miłościw mnie, grzesznemu. I taki jest Boży wyrok:
Zaprawdę powiadam wam, to celnik wyszedł ze świątyni usprawiedliwiony, nie faryzeusz .
A potem podaje powód, powód sprawiedliwy: Bo kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto
się poniża, będzie wywyższony . A zatem może się zdarzyć, że ktoś, kto unika prawdziwego
zła i rozważa to, co w nim jest naprawdę dobre, i dzięki składa Ojcu świateł, od którego
pochodzi wszelki dar doskonały, może zostać odrzucony z powodu grzechu pychy, jeżeli
w swej pysze (nawet jeśli tylko w myślach) uwłacza innym grzesznikom, a zwłaszcza jeśli
w modlitwie wylicza grzechy ludziom, których arogancko oskarża, gdy powinien z nadzieją
litować się nad nimi.
Zwięty Augustyn 14
I jeszcze, gdy uczniowie Jego sprzeczali się między sobą, który z nich jest największy,
On postawił przed nimi małe dziecko, mówiąc: Jeśli nie staniecie się jak dzieci, nie
wejdziecie do królestwa niebieskiego . Czyż przez to nie zalecał pokory, czyż nie przedstawił
jej jako następstwa wielkości? Albo gdy dwaj synowie Zebedeusza zapragnęli miejsc przy
Nim w Jego królestwie, czyż nie odpowiedział, że powinni raczej myśleć o udziale w kielichu
Jego męki, w której uniżył się aż do śmierci, i to śmierci krzyżowej - nie powinni wysuwać
przepełnionych pychą żądań, by wywyższył ich ponad innych. Pokazał w tych słowach, że
wywyższy tego, kto najpierw podąży za Nim, nauczycielem pokory.
A kiedy przed męką umył nogi uczniom, otwarcie ich pouczył, by umywali sobie
nawzajem nogi, jak On, Pan i Nauczyciel uczynił im. Jakże wspaniale wskazał na pokorę. I by
szczególnie podkreślić jej ważność, ten właśnie wybrał czas, patrzyli na Niego niedługo przed
Jego śmiercią, w wielkiej tęsknocie. Z pewnością to wspomnienie zachowali jako ważne
wspomnienie - to, co ich Pan, którego mieli nasladować, przekazał im w ostatnich słowach. A
On wybrał ten czas, choć mógł to uczynić wcześniej, gdy z nimi przebywał. Gdyby uczynił
wcześniej to samo, tę samą przekazałby naukę, lecz oni przyjęliby ją z pewnością inaczej.
33. Podczas gdy wszyscy chrześcijanie powinni odznaczać się pokorą, jako że nazwę
chrześcijan wzięli od Chrystusa - a nie da się uważnie odczytać Jego ewangelii i nie uznać Go
za nauczyciela pokory - to szczególnie przystoi odznaczać się naśladowaniem Go w cnocie
pokory tym, którzy przewyższają pozostałych posiadaniem większych dóbr. Powinni bardziej
zważać na to, co już powiedziałem: o ile jesteś większy, o tyle uniżaj się we wszystkim,
a znajdziesz łaskę u Pana . Zatem, jako że dozgonna czystość, a dziewictwo szczególnie, są
dla świętych Pana wielkimi dobrami, ludzie, którzy je podejmują, muszą szczególnie uważać,
by nie zepsuła ich pycha.
34. Apostoł Paweł krytykuje złe niezamężne kobiety, ciekawskie i rozgadane, mówiąc,
że ta wada wynika z bezczynności. Zarazem - mówi - uczą się bezczynności krążąc po
domach. I nie tylko są bezczynne, lecz i rozgadane, wścibskie, rozprawiające o rzeczach
niepotrzebnych. Powiedział o nich wyżej: Młodszych zaś wdów nie dopuszczaj do służby
Kościołowi! Odkąd bowiem znęciła je rozkosz przeciwna Chrystusowi, chcą wychodzić za
mąż. Obciąża je wyrok potępienia, ponieważ złamały pierwsze zobowiązanie. - to znaczy, że
nie wytrwały w tym, co ślubowały. Nie napisał, że wychodzą za mąż, lecz że chcą
wychodzić za mąż - a wiele z nich powstrzymuje się przed małżeństwem nie ze względu na
chlubne dobro, lecz w obawie przed ludzkimi językami. To samo już wypływa z pychy, gdyż
bardziej boją się, że nie spodobają się ludziom niż Bogu. Te więc, które chciałyby wyjść za
mąż, lecz nie wychodzą dlatego, że bezkarnie tego uczynić nie mogą - te zrobiłyby lepiej,
gdyby pojęły mężów, zamiast płonąć - to znaczy pustoszyć swe sumienia ukrytym ogniem
pożądania. Te, które żałują, że ślubowały, zirytowane własnymi przysięgami, jeśli się nie
poprawią i nie nawrócą swych serc, by bojazń Boża pokonała w nich pożądliwość, zaliczać
należy do umarłych - czy żyją w rozpuście - a pisze Apostoł: ta, która żyje rozpustnie, za
życia umarła - czy w pracach i wśród postów, bezużytecznych bez poprawy serca,
wykonywanych raczej na pokaz niż ku nawróceniu.
Ja ze swej strony nie zalecam wielkiej pokory tym, których sumienia do krwi poraniła
pycha wiodąca ich ku potępieniu, i nie tym, co się upijają, co pełni są zazdrości czy pogrążeni
w jakiejkolwiek innej chorobie prowadzącej do zguby, choć jednocześnie wiążą ich śluby
wstrzemięzliwości cielesnej. Ich przewrotne postępowanie sprzeciwia się imieniu, które
noszą. Nie im polecam Bożą pokorę - chyba że zdarzy się, że ci, którym nie wystarcza, że
oddalono od nich karę za ich złe czyny, będą na tyle bezczelni, by się popisywać. Nie mówię
też do tych, które stroją się bardziej niż wymagałyby tego ich tak wspaniałe śluby: czy to
ubierając suknie bardziej eleganckie niż nakazuje konieczność, czy to okrywające głowę tak, [ Pobierz całość w formacie PDF ]